Prindërit shpesh ngarkohen me gjëra që në të vërtetë nuk janë thelbësore, ndërsa këto janë ato që fëmijët i mbajnë mend realisht nga koha e rritjes së tyre
Kur mendoni për fëmijërinë tuaj, me shumë gjasë mendimi i parë nuk ka të bëjë me atë se çfarë atlete kishit, por me mënyrën se si jeni ndjerë. Kujtimet më të forta nga fëmijëria lidhen me faktin nëse jemi ndier të sigurt, të dashur, të kuptuar dhe të pranuar. Ndërveprimet e përditshme, disponueshmëria emocionale në momente të vështira dhe vlerat që prindërit ua tregojnë fëmijëve çdo ditë, si mirësia dhe ndershmëria, e formësojnë thellë vetëvlerësimin dhe marrëdhëniet e tyre, duke lënë gjurmë të qëndrueshme edhe pas viteve të para të formimit të personalitetit.
Teksa fëmijët rriten dhe bëhen të rritur, kujtimet e tyre për fëmijërinë pushojnë së qeni të përqendruara te lodrat apo momentet “perfekte” prindërore. Në vend të kësaj, ata kujtojnë se si janë ndier me prindërit e tyre: të sigurt, të dashur, të kuptuar apo të dëgjuar. Këto kujtime emocionale ndikojnë në mënyrë të heshtur te vetëvlerësimi, marrëdhëniet dhe parimet e tyre edhe më vonë në jetë.
Ja çfarë fëmijët zakonisht i mbajnë mend më së shumti për prindërit e tyre kur rriten, trasnmeton Telegrafi.
1. Sa e sigurt ishte shtëpia, jo sa e madhe ishte
Fëmijët rrallë e mbajnë mend nëse shtëpia ishte e madhe apo luksoze. Ajo që u mbetet është nëse ndiheshin të sigurt në atë shtëpi. Kujtojnë nëse u lejohej të flisnin, të qanin pa frikë apo të gabonin pa u gjykuar. Një shtëpi e mbushur me ndjenjë sigurie krijon një ndjesi rehatie që fëmijët e kërkojnë edhe kur rriten.
2. Nëse prindërit u kushtonin vëmendje
Fëmijët i mbajnë mend momentet kur ndiheshin vërtet të parë dhe të dëgjuar, por edhe ato kur ndiheshin “të padukshëm”. Kujtojnë rastet kur prindërit nuk i dëgjonin me vëmendje, po ashtu edhe kur vlerësonin idetë e tyre – dhe pikërisht këto gjëra lënë gjurmë. Edhe kur të rriturit nuk kanë përgjigje për gjithçka, gatishmëria për të dëgjuar është ajo që ka rëndësi.
Si të rritur, fëmijët i kujtojnë këto momente si dëshmi se emocionet e tyre ishin të rëndësishme dhe të respektuara.
3. Si reagonin prindërit ndaj gabimeve
Fëmijët nuk e mbajnë mend përsosmërinë; ata mbajnë mend reagimet. Kujtojnë nëse gabimet priteshin me durim apo me frustrim. Prindërit që i trajtonin gabimet me butësi dhe mbështetje u tregonin fëmijëve se dështimi është pjesë e natyrshme e të mësuarit. Këto kujtime shpesh ndikojnë në mënyrën se si fëmijët, kur rriten, sillen në situata të ngjashme.
4. Koha cilësore e përbashkët, jo angazhimet kaotike
Fëmijët mund të mos e kujtojnë sa të zënë ishin prindërit e tyre me punë. Ajo që kujtojnë janë momentet e kaluara bashkë: vaktet e përbashkëta, tregimet para gjumit apo ritualet e vogla. Momente të shkurtra, por domethënëse, i bënin fëmijët të ndiheshin të rëndësishëm. Këto rituale të zakonshme më vonë shndërrohen në kujtime të çmuara.
5. Disponueshmëria emocionale në situata të vështira
Kur fëmijët përballen me sëmundje, presion shkollor apo ndjenja trishtimi, ata mbajnë mend ata që ishin emocionalisht të pranishëm. Fjalët qetësuese, inkurajimi apo thjesht prania kultivojnë ndjenjën e sigurisë. Këto përvoja u tregojnë fëmijëve se nuk janë vetëm në momente të tilla.
6. Mënyrat se si shprehej dashuria çdo ditë
Fëmijët i mbajnë mend shprehjet e dashurisë përmes veprimeve, përqafimeve, mbështetjes dhe vërejtjeve të buta. Ata ruajnë komplimentet më shumë se qortimet dhe afeksionin më shumë se rregullat. Këto shprehje të përditshme dashurie ndikojnë në mënyrën se si fëmijët i përjetojnë marrëdhëniet në jetën e tyre të rritur.
7. Parimet që praktikohen, jo ato që vetëm mësohen
Fëmijët mbajnë mend atë që prindërit praktikojnë, jo vetëm atë që thonë. Mirësia, ndershmëria, durimi dhe respekti, kur jetohen çdo ditë, lënë gjurmë të qëndrueshme. Këto vlera shpesh i udhëheqin zgjedhjet e fëmijëve shumë kohë pasi të jenë rritur. /Telegrafi/
